بررسی آسیب پذیری شبکه های ارتباطی شهرها در برابر زلزله با استفاده از روش IHWPو GIS (مطالعه موردی: بافت فرسوده قدیمی شهر سنندج)

تجزیه و تحلیل چگونگی رفتار عناصر شهری در زمان زلزله و بعد از آن، اهمیت زیادی در مدیریت بحران دارد. در این میان، تجزیه و تحلیل آسیب‌پذیری شبکه‌های ارتباطی به دلیل نقش گسترده‌ای که در طول چرخه مدیریت بحران و به‌ویژه در مرحله امدادرسانی دارد، از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف اصلی این پژوهش این است که پس از شناسایی شاخص‌های موثر در آسیب‌پذیری شبکه‌های ارتباطی، وضعیت بافت فرسوده قدیمی شهر سنندج را بر اساس این شاخص‌ها بررسی کند و وضعیت شبکه‌های ارتباطی محدوده را به لحاظ آسیب‌پذیری در مواقع بحران زلزله مشخص سازد. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیی و پیمایشی است. داده‌های مورد استفاده به دو روش کتابخانه‌ای و میدانی جمع‌آوری شده اند. پس از جمع‌آوری داده‌های مربوط به شاخص‌های ارزیابی آسیب‌پذیری شبکه‌های ارتباطی، نقشه محدوده بر اساس هر کدام از شاخص‌ها تهیه و سپس با استفاده از روش IHWP وزن‌دهی به شاخص‌ها انجام شده و نقشه نهایی آسیب‌پذیری شبکه‌های ارتباطی با ترکیب لایه‌های مورد استفاده در محیط GIS تهیه شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که در بین شاخص‌های مورد بررسی شاخص های کیفیت ابنیه کنار معبر، درجه محصوریت و عرض معابر به ترتیب بیشترین تأثیر را در آسیب‌پذیری شبکه‌های ارتباطی محدوده دارند. بررسی و تحلیل نقشه آسیب‌پذیری نهایی شبکه‌های ارتباطی محدوده نشان می‌دهد که از کل مساحت شبکه‌های ارتباطی 11/17 درصد در سطح آسیب‌پذیری  خیلی‌کم، 83/18 درصد در سطح آسیب‌پذیری کم، 99/19 درصد در سطح آسیب‌پذیری متوسط، 67/27 درصد در سطح آسیب‌پذیری زیاد و 4/16درصد در سطح آسیب‌پذیری خیلی زیاد قرار دارند. نقشه‌ی نهایی آسیب پذیری شبکه‌های ارنباطی محدوده نشان می‌دهد که اغلب شبکه‌های ارتباطی درون محلات در سطح آسیب‌پذیری زیاد و خیلی زیاد قرار دارند.